رواية روحى فداكى الفصل العاشر
بتموتنى
ياسمين بحزن. يونس لو سمحت أهدى
يونس پجنون. اهدى أهدى ازاى و انا سامع مراتى بتتكلم و تقول حلو على راجل غيرى بتقول
ياسمين حطيت أيدها على شفايفه. اهدى دا كان يامن و بيقولى
يونس پغضب و زق أيدها. يامن كمان بيكلمك ليه اصلا و بتاع ايه
ياسمين پغضب. ادينى فرصه اتكلم هو فى ايه لكل دا
ياقوت كان جوزى و دى حاجه مش هتتغير ابدا افهم بقا يا يونس دا ابو ابنى دا
ياسمين بحزن. اعمل ايه بس يارب
روفيدا بترن الجرس على ياسمين
ياسمين بخضه لبست و طلعت تفتح
روفيدا پصدمه. انت ياسمين مرات اخويا
ياسمين بابتسامه. انت روفيدا
روفيدا بغيظ. اه انا هو قالك انى أخته ال مش بتبقى ف بوقه فوله دا
روفيدا دخلت. هو فين
ياسمين بحزن. نزل
روفيدا. طيب انت ليه زعلانه
ياسمين بحزن واضح. يونس زعلان منى حصل .....
انا مش بايدى دا ابو ابنى عمره ما هيكون ماضى و يونس الحاضر و مستقبلى مش عارفه ليه هو مش مقتنع ب كدا اعمل ايه
روفيدا بتفهم. طيب أهدى و انا هتفاهم معاه يا ياسمين هو بيحبك اوى والله و غيرته عمته
روفيدا رديت عليه. حبيبى عامل ايه
يونس بقرف. حبيبك و لا تميم ال حبيبك بتقرطسينى يا بنت محمد
روفيدا پصدمه و بتبرق. تميم
تميم و اخد منه الموبيل. انا حددت مع اخوكى كتب الكتاب يا بنت محمد ماشى
روفيدا و بتبرق اكتر. انت انت بتعمل ايه مع يونس
تميم بغيظ. بناكل كبده من الفلاح مع بعض صح يا يونس
روفيدا بغيظ. يونس انت بتبعنى ل لوح ال جنبك دا
تميم و عيونه احمرت. انا لوح يا بقره والله لما اشوفك
يونس بياخد الموبيل و بيقفل ال سبيكر. بت انا و ابوكى عطيناه كلمه بكره كتب كتابك من تميم مع جهاد و ادم يلا باى تتك القرف انت و هو و قفل ف وشها
ياسمين بحزن. طيب ليه مش بتحبيه احكيلى انا زى اختك
روفيدا و حكت ليها كل ال عمله تميم فيها
ياسمين پصدمه. ازاى و انت ساكته كل دا يونس لازم يعرف
روفيدا پخوف. مينفعش مقدرش اقولهم حاجه زى كدا دا ممكن يموتوا فيها
ياسمين بدموع. بس انت حياتك كدا هتدمر يا روفيدا
ياسمين و حضنتها. سبيها زى ما ربنا كاتب هيكون و أن شاء الله حاله يتعدل
و فضلوا يتكلموا مع بعض
ياسمين بتذكر. جهاد مكلمتهاش من
