رواية العداءة الفصل السابع بقلم اسماعيل موسى

رعد مش كده انت ليه مش مصدق انك متعرفش تتعامل مع الستات
همس رعد متخرجناش برة الموضوع فين شروق
مشى صقر ومشى رعد وراه لحد ما دخلو الفيلا
اقعد يا رعد
مش هقعد فين شروق خلينى اخدها ونخلص
ابتسم صقر بثقه شروق شروق تعالى كلمى
خرجت شروق من الغرفه لابسه الجيبه والبلوزه الجديده شافت رعد وكانت هترجع
همس صقر تعالى متخفيش انا هنا
وقفت شروق مرتعشه رعد بيقول انى من القصر وعايز يرجعك تانى
يلا يا شروق تعالى معايا همس رعد كأنه امر مقرر
تيبست شروق فى مكانها اما مش عايزه ارجع
فتح رعد فمه پغضب بتقولى ايه
بتقول انها مش راجعه يا رعد وقف صقر وحط شروق ورا 
مش عايزه ترجع يا اخى هو ايه بالعافيه
تصعب رعد بحزن طوال عمره يفشل فى شرح مشاعره للاخرين
براحتك ماشى وخطى نحو باب الفيلا فلحق به صقر
متزعلش يا رعد هى اول مره
فهم رعد ما يقصده صقر يقصد صوفيا التى سرقها منه
كتم رعد غضبه وواصل سيره نحو السياره
كانت شروق لسه خاېفه واقفه فى مكانها متخفيش يا شروق
كل حاجه خلصت
انتى شغاله عندى دلوقتى اختفى دقيقه ورجع معاه ورق
امضى هنا يا شروق دا عقد يضمن انك شغاله عندى هنا علشان مفيش حد يقدر ياخدك من الفيلا
مسكت شروق القلم بيد مهتزه وقعت على العقد
تنهد صقر بارتياح يلا اطلعى خدى شاور واغسلى نفسك كويس 
بس انا لسه واخده شاور يا صقر بيه
مش عايز أكرر الكلمه مرتين