رواية رفيف قلبي البارت 6بقلم نجلاء عبد الظاهر

وفجاءة نزل كف على وشها..

رفيف حطت ايدها على خدها مكان الكف ورفعت عيونها اللى مليانه بالدموع وبقت تبصلة بعتاب

آسر بندم: رفيف انا مقصدتش اعمل كدا بس انتى عصبتينى وانا حذرتك قبل كدا من الصوت العالى

رفيف مسحت دموعها پعنف: شئ ميخصكش يادكتور

آسر بعصبية: رفيف متعنديش معايا مفيش حاجه من اللى قولتيها دى صحيحه

رفيف پغضب ودموع بتنزل ڠصب عنها : اومال اى اللللللى صح انطقققق وقوليييييى اى الصححح فى حياتيييى دى كل حياتييييى بقت ۏجع من اووول معرفتك 

آسر بحزن على حالها وندم نزل لمستواها وضمھا لحضنة  : آسف آسف  على كل ۏجع اتوجعتية فى حياتك وكنت انا السبب فية اوعدك هعوضك عن كل دا بس انتى أوعدينى متبقيش زيها

رفيف رفعت عيونها لية  وبعدت عن حضنة وبستغراب: هى مين دى

إنك جمبى  بس اوعي يارفيف قلبى فى يوم تكدبى عليا او تخدعينى

آسر مكنش عنده اجابة لسؤالها: رفيف انتى جميلة وقلبك طيب لو انا محبتكيش يبقا انا مستاهلش قلبك ولا حبك وباسها على جبينها بحنية

آسر: انتى عايزة تعرفى اتجوزتك لية مش كدا