رواية رفيف قلبي البارت 1-2-3بقلم نجلاء عبد الظاهر
كل خير ياحببتى
الموضوع وما فية ان انتى جايلك عريس وكمان....
رفيف پصدمة ودموعها بدأت تلمع فى عيونها مش عايزة اتجوز يابابا
والدها لية بس ياحببتى دى سنة الحياة ولازم هتتجوزى
رفيف بدموع بس انا مستحيل اسيبك ابدا يابابا
والدها بحنية تعالى فى حضنى ياحبيبة بابا
اى رأيك تشوفية بس ولو مش عجب يبقا بالسلامة
والدها قام وقف وباس راسها انا اديتة معاد النهاردة الساعة 7 جهزى نفسك وانا هخرج اجيب حاجة سقعة للضيف وهرجع على طول
اتى الموعد المحدد
رفيف كانت قلقانة جدا دى اول مرة بتتعرض فيها للموقف دا
رفيف وهى ضامه ايديها وبتدعى يارب ميجى يارب ميجى ..... بعد مدة سمعت خبط على باب غرفتها
والدها بإبتسامه مطمئنة تعالى ياحبيبة بابا يلا العريس برة
رفيف بتوتر بلاش يابابا مش عايزة
والدها بإبتسامه مسك ايدها متخفيش ياحببتى يلاا
وخرجت رفيف مع والدها وفجاءة وقفت مكانها پصدمة معقول اللى هى شيفاه دا
دا اخر واحد كانت تتوقع تشوفه فى الوقت دا
رفيف محمد 21 سنة محجبة جماالها عادى بيميزها عيون زرقاء من ينظر بهما يغرق فى زرقة مياة عينيها
اسر الجيار 29 سنة معيد بكلية التجارة جسدة رياضى متناسق لدية عيون بنية حادة......
ياراجل طيب موافق طبعا
والدها والله يابنى انت متتعيبش بس الرأى رأيها
اسر بإحترام مصطنع بعد إذنك ياعمى ممكن اقعد معاها لوحدنا
اسر پغضب مسكها من حجابها بقا بترفضينى انا يبنت ال
رفيف بۏجع وحطت ايدها على ايده اللى مسكه حجابها ااااه اسر سبنى ابعد
اسر اتكلم بنبرة مرعبة ورحمة امى لو رفعتى صوتك عليا تانى لموتك انتى وابوكى انتى فاااهمة
رفيف پغضب بقت تخبط على ايدة اللى مساكة حجابها لاا مش فااهمة وابعد عنى بدل مصوت والم عليك الناس
رفيف پغضب انتى عايز منى اى تانى انت مش.... قاطعها
اسر بوعيد ابوكى دلوقتى هيجى يسألك موافقة ولا لا نصيحة منى توافقى دا لو خاېفة عليه
دخل والد رفيف بقلق
والدها بقلق خير ياولاد صوتكم عالى ليية كدا انا كنت بعمل شاى برة ودخلت على صوتكم
اسر بخبث وهو بيبص لرفيف نظرات ټهديد ابدا ياعمى دا الحماس اخدنا وكنا بنعبر عن فرحتنا بصوت عالى
والدها بفرحة بجد يابنتى موافقة ياااه انا كنت بتمنى اشوفك بالفستان الابيض قبل ما اموت
رفيف حطت ايدها على بوقه متقولش كدا يابابا ربنا يطول فى عمرك يارب ويحفظك ليا
اسر بضجر بقولك اى ياعمى انا عايز كتب الكتاب بعد يومين وبعدها تيجي على بيتى
والدها ازاى يابنى يبقا كتب كتاب بس يعنى ولا فرح ولا نعزم قرايبها اللى فى البلد
أسر
