رواية قربان الجن كامله

ده كله لواحده ويقولك الحاجة تحت بيتى يبقى انا احق بيها 
وهو لو عمل كده ولا قال كده هيبقى فتح على نفسه ابواب جهنم لأنه مش هيعرف يطلع الحاجة دى من غيرنا ولا هيلاقى اللى ياخدها منه غير عن طريقنا وفى الحالتين الحكومة هتوصله هتوصله وتبقى الحاجة راحت علينا وعليه وخسر نفسه وبيته وحياته اللى هيقضيها فى السچن 
عاشور..طيب انتم عايزنى اعمل ايه ماهو اللى ممكن اعمله معاه هيكون نتيجته نفس اللى انتم قولتوه ده 
ابو عزام ..لاء م انا مش عايزك تقوله انا عايزك تخرجهولنا من البيت مش اكتر هو وعياله عايزين البيت يبقى فاضى 3 ايام 
عاشور..اخويا انا يطلع برة بيته 3 ايام لا انسى ده مبيعرفش يغمض عنيه غير على سريره 
لقيت يا امى الدجال ده باصص مركز معاية اوى وكان ابو عزام بيكلمنى ومعرفش ايه اللى خلانى افضل باصص ناحيته مع ان اللى بيتكلم كان ابو عزام 
فى لحظة حسيت بشوك فى جسمى كله وحياة غلاوتك يا امى شوووك حسيته بيخرج من جوة جسمى لبرة وكل ده وانا سامع صوت ابو عزام بس الصوت اتغير على ودنى 
ومع ۏجع الشوك ده شوفت نفسي وسط الدهب والتماثيل اللى ممكن تطلع من المقپرة دى حسيت انى ملك وانى صاحب الكنز ده 
اليوم ده انا مش عارف ازاى رجعت البيت ولا عارف ايه اللى حصل ولا فاكر اى حاجة من بعد ما شوفت نفسي شبه الملوك 
صحيت تانى يوم لقيت مراتى قاعدة على السرير وكانت مركزة اوى معاية 
ومن الوقت ده انا وهى كنا مش طبيعيين وكأن حد غيرنا هو اللى عايش فى البيت ده معرفش ازاى انا وهى كان مفيش ورانا حاجة غير البيت بتاع اخويا والكلام عنه وازاى هناخد الكنز ده حسيت ان الطمع دخل قلبى ومش بيخرج منه لكن فى نفس الوقت انا مش مظبوط فيا حاجة مش صح 
وبرغم انى مكنتش عارف ايه اللى حصل فى اليوم اللى كنت قاعد مع ابو عزام والدجال او اليوم خلص على ايه ولا مراتى عرفت ازاى
لكن كل اللى بقيت اعمله اعزم على اخويا يبات عندى كام يوم 
وميرضاش 
طيب ياعم تعالى ناخد العيال ونسافر فى اي مكان نتفسح 
وكان بيرفض بحجة الظروف حتى لما قولتله انا هعزمك قاللى لا ياعم روح انت فسح عيالك واتبسطو فلوسك دى حق بيتك وعيالك
لحد ما لقيت نفسي بحكيله الحكاية 
وساعتها اټجنن ازاى ومش ازاى وده مش حقنا وده مينفعش وكل الصح والغلط وكل الحړام والحلال واللى ينفع ومينفعش 
كل ماهو يعترض كل ما كان ابو عزام والدجال يشحنونى بالڠضب من ناحيته غير تأنيبهم على انى قولتله 
ارجع البيت وانا جوايا غل مش عارف جالى منين بالسهولة دى الاقى مراتى كمان بتعمل زيهم 
لحد يا امى اليوم بتاع الحاډثة جالى ابو عزام والدجال فى البيت 
وكنت قاعد معاهم انا ومراتى اللى كانت مستقبلاهم على الباب 
قعدوا اتكلموا معانا واقسملك يا امى انا ما فاكر حرف من اللى قالوه لا انا ولا حتى مراتى 
احنا الحاجة الوحيدة اللى فاكرنها اليوم ده لما الجيران جت خبطت علينا وقالولنا اخوك فى المستشفى 
مش عارف ده حصل ازاى ولا حتى جه فى بالى انى ممكن اكون انا اللى عملت كده ولا شكيت فى نفسي لحظة لكن اللى انتى قولتهولى ده هو اللى خلانى احكيلك علشان افهمك ايه اللى بيحصل واقولك انى من ساعة ما عرفت الحكاية دى وانا مش بطبيعتى ولا حتى مراتى بطبيعتها فينا حاجة غلط ومش عارف يا امى ده من تأثير الطمع اللى دخل قلوبنا ولا من تأثير الراجل الدجال ده 
كملت الجدة كلامها لحفيدتها 
عارفة يا نغم ابوكى لما قاللى الكلام ده عرفت ان اولادى دخلوا دوامة مش هيخرجوا منها 
لكن بسبب ان مرات عمك رجعت من برة مكملناش كلام ولا حتى كان ينفع اتكلم مع ابنى عندكم فى البيت هنا وامك موجودة علشان مكنتش هعرف ابقى بكلم ابنى براحتى وفى نفس الوقت مش عارفة ايه اللى مسيطر عليهم 
فاتت فترة واحنا يا بنتى على نفس الحال عمك مرمي فى المستشفى مفيش جديد واحنا على الحال اللى يغم ده لحد اخر زيارة اللى عرفنا فيها ان عمك اتوفى 
الدنيا كلها كانت بتلف بيا 
حتى ابوكى فى الوقت ده مكنتش حاساه ابنى كنت شايفه عنيه فيها نظرة شړ كده مشوفتهاش قبل كده وكأنه مش ابنى اللى انا عارفاه 
لكن كان كل تفكيرى فى ابنى اللى خسر عمره وشبابه علشان بس رفض انه يقبل حاجة مش من حقه 
مرات عمك حالها كان يوجع القلب ابنها لسه حتة لحمة حمرا هتربيه لوحدها ازاى 
جوزها راح منها فى عز شبابه وشبابها ملحقتش تفرح وتتهنى ابنها ملحقش يعيش فى حضڼ ابوه 
حتى اهلها مكانوش جنبها وبعد فترة كمان نقلوا من المكان اللى هما فيه ل بلد تانية خالص بعيده عنها وعن ابنها 
قهرتى على ابنى متتوصفش لكن فى نفس الوقت كنت