رواية عذراء فالحب البارت20
انها تقابله وهى كانت عايزة تعرف هو مين وراحت وكان اتفاقهم ان انت تروح هناك وتشوفها فى وضع مش كويس مع خالد ودة نجحت فيه مرام اللى خلتك تروح هناك بس هما مكنوش عاملين حساب ان عيشه يبقى معاها سلاح والامور تطورت وحصل اللى حصل بس عيشه مجنى عليها وانت جنيت اكتر عليها
جواد بحزن انت لى خبيت عليا لو قلتلى مكنش كل دة حصل لى يا فارس لى هى مستحيل تسامحنى مستحيل
جواد هى مش عايزة تشوف وشى تانى .
فارس زى ما هى حاولت مرة واتنين وتلاته وانت كنت بترفضها حاول انت معاها
جواد هروحلها بس يارب تسامحنى يارب
فارس خرج من اوضه جواد مهموم على حال صاحبه
وهو ماشى خبط فى نارين بس اعتذر وسابها ومشى وهى استغربت
فارس قاعد وبيفكر وبيأنب نفسه ان هو مقلش لجواد من الاول
نارين دخلت استاذ فارس فى شويه اوراق لازم تتمضى
فارس كان قاعد وسرحان ومش حاسس باى حاجه
نارين استاذ فارس وبصوت عالى استاذ فارس
فارس بخضه فى اى
نارين حضرتك انا بقالى كتير بكلمك وانادى عليك بس انت مش هنا
نارين حضرتك لو تعبان اجبلك حاجه
فارس بحزن لما يبقى صديقك فضيقه وانتى مش قادرة تخرجيه منها وكمان انتى ليكى يد فالحزن اللى هو فيه بقصد او من غير قصد تعملى اى
نارين انا مش فاهمه حاجه
فارس هقلك وقص لها كل ما حدث
نارين بحزن انا اسفه فاللى هقوله بس جواد بيه ميستهلش مدام عيشه عدم ثقته فيها هو اللى وصلهم للحاله دى ولا انت ليك يد ولا غيرك لو كان هو واثق فيها مكنش عطى فرصه ان واحد زى خالد يضحك عليه صدقنى انت ملكش دخل
نارين وهى ماشيه لو بيحبها مش هيسيبها صدقنى
وسابته ومشت وهى جواها اعجاب من ذاك الصديق الذى يحزن لحزن صديقه ويعول هم فرحه وسعادته
عند جواد قرر يروح عند عيشه
جواد عايز اشوف عيشه ممكن
نسرين بحزن هى فاوضتها ورافضه تشوف اى حد
جواد طب ممكن اشوفها انا
نسرين ادخل يا ابنى اوضتها دى
جواد خبط عالباب
عائشه من الداخل معلش يا عمتو عايزة انام شوى
جواد عيشه ممكن نتكلم شوى
عائشه سمعت صوته عرفت ان هو عرف الحقيقه قررت تواجه قامت فتحت الباب عايز اى
عائشه بسخريه اسف بجد ومطلوب اسامحك طبعا ما انت اتعودت منى على كدا بس لا لحد هنا وكفايه اوى انت انتهيت من حياتى انتهيت يا جواد
جواد بۏجع
اسمعينى انا والله بمۏت من
