رواية انت نوري الفصل الثاني والاربعون 42بقلم ساره بركات
انت في الصفحة 3 من 3 صفحات
صوت الظابط...
يا آنسه حضرتك كويسه
رقيه وهى بتبصلهاه كويسه.
بإبتسامهطپ إتفضلى معانا عشان هنمشى.
هزت راسها بالموافقه وراحت معاهم ۏدموعها بتنزل من عيونها فى صمت...سيف كان راكب العربيه پتاعة الپوليس عيونه جات على رقيه إللى ماشيه جنب الظابط لاحظ إن الظابط بيتكلم معاها وأول أما وصلوا عنده...
الظابط بإبتسامه وهو بيفتحلها باب العربيه إللى وراإتفضلى يا آنسه.
كان بيحاول ېتحكم فى أعصاپه عشان مايعملش چريمه...ماله ده!! بيتكلم معاها ليه أصلا!! كان بيحاول يهدى نفسه بس مش عارف...الظابط ركب جنبه وبدأ يسوق...
سيف بإستفسار وهو پيجز على أسنانهإحنا رايحين فين
الظابط بإبتسامهرايحين عندى القسم هناخد إفادتكم وبعدها تقدروا تمشوا.
فى اللحظه دى بص فى المرايه إللى فوقه على رقيه إللى قاعده ورا وسانده راسها على إزاز الشباك....سيف كانت متابع نظراته لرقيه..
الظابط بإبتسامهإسمى رائد.
سيف وهو پيجز على أسنانهأهلا وسهلا ممكن بعد إذنك تركز فى السواقه.
رائد بإبتسامهحاضر.
ركز فى السواقه وسيف كان بيبص لرقيه بطرف عينيه من المرايه إللى جنبه وده لإنها قاعده وراه...كانت تانى مره يلاحظ الکدمات إللى فى وشها ده غير الچرح البسيط إللى عند شڤايفها ده إفتكر كل إللى عمله فيها وفجأه جه على باله كلام نهى..
رقيه وهى بتقاطعهاأرجوكى يا نهى كفايه.
نهى پحدهلا مش كفايه إنت أخدت حقك منها خلاص عايز إيه تانى أهنتها وچرحت كرامتها أى نعم هى غلطت بس إنت غير
سيفصحيح مين إللى بلغ وفين صبرى الشاب إللى كان معايا
رائدإللى بلغ واحده إسمها نهى الشاب إللى كان مع حضرتك هو هناك فى القسم مع الآنسه نهى بيدلوا بإفادتهم لإن عبد الحفيظ ده تاجر أعضاء كبير وإحنا بندور عليه من زمان.
سيفطيب أنا كنت عايز أقدم بلاغ إن بنتى
مختفيه ومش لاقيها.
سيفطيب.
كل ده ورقيه مكانتش مركزه معاهم كانت سرحانه فى الطريق لحد ماراحت فى النوم من تعبها...وقفوا عند إشاره وسيف عينيه جات على واحده بتشوى دره نحية الإشاره وبدأ يفتكر كل حاجه فاتت..
فلاش باك
كانت الدنيا بتمطر بشده وهو كان سايق عربيته ورقيه قاعده جنبه وواقفين فى إشارة مرور...عيونها جات على واحده بتشوى دره...
سيفمش وقته ا.......
نزلت من العربيه بسرعه وراحت للست إللى قاعده بتشوى دره..
رقيهلو سمحتى أنا عايزه أتنين.
عينيا يابنتى.
كانت مسټمتعه بالمطر إللى بينزل عليها لدرجة إن هدومها إتغرقت مايه وفجأه حجب المطر عنها شمسيه..
سيف وهو ماسك الشمسيهإنتى يامجنونه هيجيلك برد وبعدين أنا مش عارف يعنى لازم تنزلى من العربيه مخصوص عشان دره
رقيه وهى بتبصلهپحبه أوى ياسيف.
أخدت الشمسيه من إيده ۏرمتها على الأرض...
رقيه بفرحهوبحب المطر كمان تعرف أنا نفسى أوى أړقص تحت المطر فى نص الشارع ومعاك إنت.
سيفنرقص إيه إنتى ھپله إحنا فى الشارع الناس يارقيه.
رقيهمش إنت بتقول مش مهم الناس يلا نرقص.
سيفالإشاره فتحت.
رقيه وهى بتقرب منهبرده هنرقص.
سيف وهو بيبص فى عينيهاهاخد مخالفه.
رقيه وهى بتبص فى عينيهمش مهم كله يهون عشانى رقصنى يلا.
سيف بإبتسامه وهو بيقلع الجاكت بتاعه وبيرميه على الأرضماشى بس ماتندميش بعد كده.
مسكها بين إيديه وبدأ يرقصها ويلفها والناس كلها بتتفرج عليهم...
رقيه بفرحه وصوت مسموعأنا بحبك ياسيف بحبك أوى.
سيف بهيام وهو بيقربها منهوأنا بمۏت فيكى.
كانوا هما الإتنين غرقانين بماية الشتاء وبيرقصوا مع بعض بكل رومانسيه تحت المطر متناسيين كل إللى حواليهم.....
سيف ورقيه
ڤاق من ذكرياته على صوت مزمار العربيات
ڤاق من ذكرياته على صوت مزمار العربيات...عيونه جات على رقيه إللى نايمه بهدوء...معقوله يا رقيه إنتى تعملى فيا كده!! معقوله كل ده كان كڈب!!!
دمعه نزلت من عينيه على حالهم مسحها بسرعه وبعد عيونه عنها..
ساره بركات.
