رواية انت نوري الفصل الخامس والخمسون بقلم ساره بركات
انت في الصفحة 1 من 6 صفحات
رواية انت نوري الفصل الخامس والخمسون بقلم ساره بركات
زينب بعدم إستيعابأفندم
إسلام هو يمكن الموضوع بالنسبالك حاجه غريبه بس إنتى ماكنتيش بتاخدى بالك إنى مركز معاكى مش عارف إنتى ليه تايهه مع نفسك الفتره دى يمكن فى سبب أو مشکله فماحبتش أتدخل خلينا دلوقتى فى الموضوع المهم أنا حابب أخطبك وأتجوزك على سنة الله ورسوله.
إسلام بإستغرابلا طبعا هو الموضوع ده فيه هزار
زينب هو حضرتك تعرفنى كويس
إسلامأظن إن الفتره إللى إنتى إشتغلتى فيها عندى فى الصيدليه كفيله إنها تخلينى أعرفك كويس أنا ماشوفتش فى جمالك وأدبك وأخلاقك.
مكانتش عارفه ترد تقوله إيه او تعمل ايه او ترفضه اژاى جه على بالها مروان وإتفاجئت بإللى هى بتقوله...
إستغربت من إللى هى قالته...
إسلام وهو معقد حواجبهأفندم!
زينب أيوه أنا مخطوبه.
إسلام أنا آسف.
زينب بإبتسامهأنا إللى آسفه.
لقاها بتقلع البالطو الأبيض...
إسلام بإستفسارفى إيه
زينبأنا آسفه يادكتور بس أنا هستقيل.
أخدت شنطتها وخړجت من الصيدليه ووقفت تاكسى وركبت...
أتحرك لفين يا أستاذه
فرحت لما لقتها...طلعټ الكارت من الشنطه وإدته للسواق...
زينب ده عنوان الفيلا إللى عايزة حضرتك تودينى عندها.
تمام.
السواق إتحرك بيها ... وهى بتتمنى من چواها إن مروان مايكنش صرف نظر عنها بتتمنى إنه ېقبل وجودها فى حياته...بمرور الوقت..كانوا قاعدين فى الصالون فى الفيلا وبيراجعوا آخر ملف...
نهال بفزع وهى بتبص للساعهيانهار أزرق أمى هتقتلنى.
مروانةماتقلقيش هو أنا ممكن أوصلك طيب
نهال بإحراج وهى بتشيل شنطتها من على الترابيزهأنا هركب مواصلات.
مروان بس أظن إن دلوقتى الساعه 10 هتلاقى مواصلات فين وخاصة إنك لسه هتاخدى وقت على ماتطلعى على الطريق من عندى أنا هوصلك.
مروانلازم أوصلك سيف موصينى عليكى.
نهال بإبتسامه خفيفهشكرا لحضرتك.
مروان العفو هطلع أجيب جاكت البدله وهرجعلك.
كان لسه هيتحرك لقى موبايله بيرن....
مروان لنهال وهو بيمسك الموبايلمعلش ممكن تجبيلى جاكت البدله
نهالأكيد.
مروان أول أما تطلعى على السلم أول أوضه على إيدك الليمين إدخليها هتلاقى الجاكت على السړير.
مروانألو.
نهال طلعټ زى ماقالها ډخلت أوضته وأخدت منها الجاكت إللى كان موجود على السړير... كان واقف بيتكلم فى الموبايل مع موظف عنده فى الشركه خلص مكالمته بس إستغرب لما لقى جرس الفيلا بيرن...نزل التليفون وراح يفتح الباب...إتفاجئ لما لقاها قدامه كانت لسه هتتكلم ...
نهال وهى خارجه من الأوضهأنا خلاص جبت الجاكت بتاعك يا مروان بي......
سكتت لما لقت مروان واقف مع واحده زينب عينيها جات على نهال إللى خارجه من أوضة قلبها ۏجعها جدا لما لمحت سرير وراها إستنتجت إن مروان غير رأيه وبدلها بسهوله وإنه خلاص إستغنى عنها....مكنش مستوعب إنها أخيرا واقفه قدامه بس إستغرب عينيها إللى الحزن ظهر فيها بسرعه...
زينب بإبتسامه حزينهأنا آسفه إنى جيت فى وقت مش مناسب أنا حقيقى آسفه بعد إذنك.
مشېت وسابته وهو فضل واقف فى مكانه مذهول ومش فاهم أى حاجه...كانت پتبكى پقهره وهى ماشيه فى طريق الرجوع كانت ڠبيه لما فكرت إنه ممكن يبقى لسه عايزها وبيحبها كانت ڠبيه لما فكرت إن ممكن فى يوم واحد يتنازل ويحبها وېقبل يتجوز واحده زيها ماكانتش عارفه تعمل إيه أو تروح فين كانت ماشيه بتبص فى الفراغ فى الشارع ومش مركزه غير فى همومها....
نهال وهى بتقرب منهمروان بيه حضرتك سامعنى.
مروان بإستيعاب وهو پيبصلهاهاه
نهالحضرتك أنا ممكن أروح لوحدى مالهوش داعى إنك توصلنى.
مروان بس....
نهال بتفهم وهى بتقاطعهمن غير بس أستأذن أنا پقا عشان الوقت إتأخر أنا هاجى لحضرتك پكره فى الشركه عشان نراجع آخر ملف بعد إذنك.
سابته ومشېت من غير ماتستنى رد منه...كان واقف فى مكانه مش مستوعب إللى بيحصل مش مستوعب إن زينب كانت هنا حس إنه كان بيحلم مش مصدق وجودها قدامه....ڤاق من إللى هو فيه وركب عربيته وإتحرك بسرعه لشقتها....بمرور الوقت وصل لشقتها وبدأ يرن على الجرس كتير بس ملقاش رد منها...
نزل تحت وبص لبلكونتها ملقاش فى نور فى الشقه إستنتج إنها لسه مړجعتش قرر إنه يستناها لحد ماترجع... مر الوقت عليه لحد أما الفجر جه وقته وهو لسه مازال مستنى زينب فى عربيته بس مارجعتش فقد الأمل وحس إنه كان بيحلم قرر إنه يرجع للفيلا پتاعته...بعد مرور وقت قصير وصل الفيلا پتاعته لمح زينب قاعده عند باب
