رواية بنت الوزير االبارت التاسع والعشرون بقلمى أميرة حسن

هنسى الكلام اللى لسه قيلاه دة مش عشان مش عارف اكسر دماغك على كل كلمه قولتيها لأ....بالعكس انا اقدر واقدر كويس كمان بس قطعت وعد وهبقى قده ومش انا الزوج اللى يمد ايده على مراته او ياخد منها حاجه هى مش عيزاها .
نفخت مليكه پخنقه وفضلت تسأل نفسها طب انا بفكر فى الحاجات دى ليه ...المفروض انى دلوقتى بدايقه زى مادايقنى فاليه بفكر فى المواقف اللى شدتنى وحبتها ....ليه كل مادايقه بيظهرلى صفاته الحلوة....واصلا ليه مدايقه انى اتكلمت مع البنات باسمه ماهو كان مشوه سمعتى ....بس وقتها كان فاهم غلط بس برضه انا مخدتش حقى ....بس هو دلوقتى جوزى وسمعته من سمعتى 
نفخت اكتر وفضلت تتحرك فى البلكونه پخنقه وحيرة وتأنيب ضمير لحد ماجالها رساله من ايميل يوسف فافتحت الاكونت ولقت رساله من والدها مبعوته ليوسف مكتوب فيها انا كلمت المعيد واتفقت معاه على اللى قولتلى عليه وقولتله انو ينجح رسمه مليكه وهو وافق
فكرت لثوانى فى الرساله ورجعت افتكرت مكالمه يوسف الأخيرة لما قالانا كمان هرسم مشروعى ومش هحسسها بحاجه خالص .
وقتها سابت الفون وحطت اديها على بقها پصدمه لما استوعبت سوء ظنها فيه وسالت نفسها يعنى هو اتفق مع بابا عشان ينجحو رسمتى ...طب ازاى....ولما رسمت لقيته قطعها ....فى حاجه غلط 
فجاه سمعت صوت جوزها بيسالها بأستغراب مالك واقفه كدة ليه
بصتله بفزع وفضلت تبربش بعنيها فاقرب منها وبص لعيونها بأستغراب وسأل مالك يامليكه ...متغيرة بقالك كام يوم ...فيكى ايه
اتلجلجت وردت اااا...م...مفيش...ااا..انا كويسه....اصلا انت جيت امتى
قرب منها وحاوط وشها بايده وهو باصص لعيونها وسال پخوف لسه داخل ....انتى متأكدة انك كويسه....!
بلعت ريقها بتوتر وهى بتبص لعيونه وفجاه خطرت فى بالها فكرة عشان تتإكد من شكوكها فابعدت عنه وقالتله عايزة اوريك حاجه..
اتحرك وراها بفضول وشافها فتحت كيسه فيها ورقه كبيرة متقطعه فابصلها بأستغراب وسألها ايه دة
طلعت الورقه اللى كانت كتبهالها دلال من بين الورق وسألته انت اللى كتبت الكلام دة 
قرأ الورقه بتركيز ورد دة مش خطى اساسا ...هو فى ايه بالظبط انا مش فاهم...ماترسينى على الحوار من أوله.
اتفاجئت من صدق كلامه واخدت نفس عميق وردت بضيق رسمت مشروعى وبعدين اتفاجئت أنه اتقطع ولقيت الورقه دى عليه.
ركز فى كلامها ورد بضيق امتى الكلام دة..!! ومقولتليش ليه
بلعت ريقها وهى بتقول بلجلجهااا...ي... يعنى مش انت اللى عملت كدة يايوسف
اتعصب اكتر ورد ايه الجنان اللى بتقوليه دة ....انا مستنيكى تنجحى بفارغ الصبر .
ردت بضيق وانت مستنى نجاحى بعد اللى عملته فيك وانى سافرت القاهرة بدالك وصغرتك فى عين بباك.....طب اززاااى
رد بسخرية وتفاجئ ااااه....عشان كدة شغلتى دماغك الجهنميه وفكرتى ان انا اللي قطعت الرسمه وكاتبلك كلام اهبل وبكدة ردتلك اللى عملتيه فيا صح....
فضلت تبصله بقلق فالقيته بيصقف بسخريه وبيضحك باستهزاء وهو بيقول متوقعتش أن عقلك يبقى صغير اوى كدة ....هو انا هستفاد ايه لما اقطعلك المشروع...! اساسا المعيد عطانا مهله طويله لحد مالكل يخلص مشروعه فاللى يخليكى رسمتى واحد هترسمى عشرة ....فين الفايدة انى اقطعولك بقا....دى حركات نسوان انا مليش فيها يامليكه.
حست بصدق كلامه وفضلت تبصله بحزن وصمت كأن لسانها عجز عن الرد لحد ماقرب منها وقال بضيق بصى انا مش هلومك لانه حقك تشكى فيا انتى مشوفتيش منى غير الأڈى وبس فاطبيعى ميبقاش فى ثقه حتى مش عارف اذا كنتى مصدقانى دلوقتى ولا لأ ..... بس انا لو عملت حاجه مش هنكرها حتى لو على قطع رقبتى.
بصت لعيونه وخزلتها دموعها بسبب تأنيب ضميرها فالقيته بيقرب اكتر وبيبصلها بتفاجئ وفجاه لقيته بيمسح دموعها بحنيه وبيقولها بهمس متعيطيش...انا مش مغلطك ....حقك تدايقى منى وتشكى فيا ...بس والله انا مستنى نجاحك ...ومبحبش اشوف دموعك ...عشان ضحكتك احلى بكتيييير.
لأول مرة تبصله بنظرة مختلفه مفهاش كره أو خنقه بالعكس نظرتها بريئه وفيها لمعه حزن بالرغم من تأنيب ضميرها بس حبت صدقه وحنيه كلامه واطمنتله لدرجه انها فكرت تعترفله بغلطها فاقالت بتوتر وهدوء انا عايزة اعترفلك بحاجه...
ابتسم ورد بمشاكسه اوعى تقولى انك بتحبينى ...
بربشت بعيونها بملل واتحركت من قدامه فاتحرك وراها ووقف قدامها وقال خلاص قولى دة انتى قفوشه اوى.
فكرت